در افسانه های ماجرجویانه پنجاه یا صد سال پیش , خودکامه شرقی زشت روی و منحوسی – چهره اصلی داستان را تشکیل میدهد . خود رای ستمگری که برای گرفتن شیر زن ابی چشم و زرین موی انگلوساکسنی در چنگال های هرزه اش – طرح میریزد و کاهنان بت پرست اهریمنی زیر دستش – دلداده نیرومند شمالی ان شیرزن را به سرنوشتی تیره گرفتار میسازد ..!!

اما امروز در این دوران روشن اندیشی هیچکس از چنین لولو یا موجود هراسناکی ترس بخود راه نمیدهد . در وافع برخی انسانهای خوش بین امروزی – وجود ستمگران را باور ندارند و اگر فردی دست به چنین کشتار هراسناکی بزند او را قلبا انسان خوبی می پندارند که گرفتار محرومیتها و نا امنی شده و تمام گناه او را گردن اجتماع می اندازند. از این رو شاید برخی با شنیدن این نکته که در مشرق زمین به راستی خودکامه هایی با ان خصوصیات وجود داشته است شگفت زده میشوند. در واقع روزگاری وجود چنین سلاطینی بسیار عادی بود و شاید هنوز هم از بین نرفته باشد. با انکه چنین ستمگرانی منحصر به مشرق زمین نبوده و دیگر بخشهای جهان نیز گرفتار انان شده اند اما چنین مینماید که قاره اسیا و افریقا به ویژه مستعد چنین رنجی باشند . از انجا که گاه باستان شناسان خواسته اند در سرزمینهای زیر نفوذ چنین فرمانروایانی دست به حفاری بزنند پای این ستمگران به ماجرای باستان شناسی نیز باز شده و داستان زمانی شنیدنی تر میشود که خودکامه سودجو در پندار خویش باستان شناس را در جستجوی گنجینه سرشار از زر و الماس دانسته و با طرح نقشه ای به او اجازه یافتن گنجینه را میدهد تا پس از ان خود بتواند به اسانی گنجینه را برباید. اما زمانی که درمیابند گنجینه ای در کار نیست ازرده خاطر گشته و برای باستان شناسان اشگال تراشی می کنند و بدینسان است که گاه یک راز باستان شناسی نه بدان سبب که نشانه های کافی برای گشودن ان در دست نیست – که تنها به سبب اشگال تراشیهای فرمانروایان سالیان سال در پرده ابهام میماند . برای همین در این بخش به گفتگو با چنین ستمگران اهریمن خو و دژ رازی که انان دیر زمانی باروهایش را ساخته اند – می نشینیم .

شبه جزیره افتاب سوخته عربستان عربستان شکل مربع مستطیل ناهمواری را دارد که محور بلند ان از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده میشود . در گوشه این مربع مستطیل و در نزدیک به کرانه جنوب غربی ان – سرزمین یمن قرار دارد که در میان یکصد و چند کشور جهان بیش از همه در برابر دگرگونیها ایستادگی کرده است . این کشور با اب و هوای نامطلوب و ثروت طبیعی اندک و مردمانی بیزار از بیگانگان – مردمانی که با تمام وجود معتقدند که " جهاد شمشیر خداوند بر گردن کافران است " اگر از نعمت کاوشهای باستانی برخوردار نبود هیچگاه دلبستگی بیگانگان را به خود جلب نمیکرد . هزاران سال پیش در عربستان جنوبی دودمانهای توانمند به اوج شکوفایی رسیدند که به اندازه سایر کشورهای زمان خویش برخوردار از تمدن بودند – همچون : سبا – ماعین – کاتابان – عوسان – حمیار – حضر موت ... در میان این دودمانها انکه از همه کهن تر بود . انکه زودتر از همه شکوهمندی یافت و انکه نامش بیش از همه با سحر و افسون امیخته شده است – " سبــا " نام داشت – همان که عبریان شبا مینامندش . در تورات امده است که : " هنگامیکه شهبانوی شبا آوازه سلیمان و پیوند او با پروردگار را شنید – بر ان شد تا بر پرسشهای دشوار او را بیازماید . پس با کاروانی سترگ از شترانی که بار انها تنها ادویه- زر فراوان – و سنگهای گرانبها بود رهسپار بیت المقدس ( اورشلیم ) شد . زمانیکه به درگاه سلیمان بار یافت – از انچه در دل داشت پرده برداشت و سلیمان تمام پرسش های او را پاسخ گفت و هیچ چیز را ناگفته نگذاشت... و او به شاه گفت : انچه در سرزمین خود درباره کردار و خرد تو شنیدم درست بود . اما انرا باور نداشتم تا به اینجا امدم و خود بچشمم دیدم .. خرد و نیک بختی تو از انچه شنیدم بیشتر است .. پس یکصد و بیست تالان زر ( هر تالان برابر با 6000 درهم ) ادویه فراوان و سنگهای گرانبها را به سلیمان پیشکش کرد . کسی هیچگاه ادویه ای فراوان تر از انچه شهبانو شبا به شاه سلیمان داد ندیده بود .. و سلیمان تمام ارزوهای شهبانوی شبا را براورد و به جز پیشکشیهای ارزشمند سلطنتی هر انچه شبا خواست بدو بخشید . شهبانو بازگشت و همراه خدمتکارانش رهسپار سرزمین خویش شد " این تنها اطلاعاتی است که از شهبانو سبا در دست است به جز انکه دیداری با سلیمان نزدیک به 950 ق – م باید روی داده باشد. در گزارش تورات از این بانو نامی برده نشده .. سن وزیبایی او روشن نبوده و از دل بستگی مهر امیزش با سلیمان نیز سخنی گفته نمی شود. شاید شهبانوی سبا پیرزنی زشت رو و ناهنجار همچون " هات شپسوت " که تنها فرعون زن بود و یا همچون الیزابت اول در سن سالخوردگی بوده است و شاید این دیدار مجالی برای گفتگو و چانه زدن های فراوان بر سر داد و ستد و پیمان نظامی بوده است . اما خیالپردازان نسلهای بعدی از این رویداد کوچک داستانها و افسانه های مهرامیز خیالی پدید اورده و عربها برای خویش داستان شهبانو بلقیس شیر زن جوان وزیبا را ساختند و با پیوستن این داستان به نیرنگهای رزمی سلیمان نام بلقیس را نیز به فهرست بلند بانوانی که سلیمان از انان بهره مند شده بود افزودند . ساکنان حبشه بلقیس را حبشی و خاندان سلطنتی حبشه را ثمره مهر بلقیس به سلیمان دانسته اند . اما ظاهر و باطن شهبانوی سبا هر چه که باشد – بهتر بود درباره او و دیدارش با سلیمان بیشتر میدانستیم . از انجا که گزارشهای تاریخی پادشاهی سبا نزدیک به 150 سال پس از دوران شهبانو سبا اغاز میشود – لازم است که عملیات باستان شناسی زیادی در یمن انجام گردد . اما دشواری در همینجاست . زیرا عربهای یمن بیاد دارند که زمانی معاریب پایتخت شهبانو سبا بود و ساکنان معاریب از این افسانه به شکل بهانه دیگری برای بی اعتبار جلوه دادن بیگانگانی که به این سرزمین مقدس گام می نهند – بهره جسته اند . صورت فلکی درخشان پادشاهی هایی که سه هزار سال پیش در عربستان جنوبی پدیدار گشت – بدانگونه که در افسانه ها امده است – به دست اجنه و دیوهایی که سلیمان به انها فرمان می داد – به جهان هستی فراخوانده نشدند . " غولها و اجنه با بیشمار چشمها و بالهایشان - با فرمانبرداریشان اسمان را در می نوردیدن – در ان زمان که سلیمان شاه بود . شعر باستانی حبشه ای " این پادشاهی ها برای نیکبختی ساکنان سرزمین خود از پایه های سودمند اقتصادی برخوردار بودند . اهلی کردن شتر – که توانایی رفت و امد و جابجایی بارهای سنگین در بیابانهای خشک و بی اب و علف را برای انان افزون میساخت . این یکی از دلائل کامیابی انان بود . در سده 12 پادشاهان اشور اغاز به گرفتن شتران وحشی برای باغ وحش سلطنتی خود کردند و دیری نپائید که بهره گیری از این حیوان برای سواری در شنزارهای پهناور و بخشهای ناهمواره عربستان – عراق و ایران رایج شد . شتران رام سرزمین سبا از نخستین شترهایی هستند که نشانه تاریخی معتبری برایشان در دست است – زیرا اشاره هایی که در پنج کتاب نخست تورات به شتر میشود بیشتر جنبه افسانه ای داشته و تاریخی نیست. ساکنان استپهای اسیا شتر دو کوهان باختری را رام کردند. اما عربها شتر یک کوهان جمازه را بر ان برتری دادند . رمز کامیابی عربها راههای بازرگانی بود که سرزمینهای عرب نشین را میان هندوستان و ایران و غرب قرار میدادند. در ان دوران که تنها وسیله جابجایی کالاهای بازرگانی از راه های ابی – کرجی های کوچکی بودند که یارای پیمودن مسافت کوتاهی را داشتند و هیچگاه از نقطه دید خشکی فراتر نمی رفتند . برای کسانی که کالاهای بازرگانی را میان هندوستان و مدیترانه می بردند بیش از دو راه وجود نداشت . یکی راه خشکی 4828 کیلومتری ناهموار و پر خطری در میان خاور نزدیک و خاور میانه و راه دیگر سفر دریایی در راستای کناره عربستان بود که در شرایط مناسب میتوانستند از جنوبی ترین گوشه کنار از راه خشکی میانبر بزنند . با انکه هزینه مالیاتها در هر بندرگاه بهای کالاها را به چند بابر میرساند اما همین هزینه ها بهترین پشتیبان مالی پادشاهیهای عربستان جنوبی بود . داد و ستد بخور عامل دیگر این نیکبختی بود . در ائینهای که برای خدایان جهان باستان مدیترانه برگزار می شد – بخور فراوانی را میسوزانیدن . برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

**

دانلود PDF مطلب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: