کشف قاره ی خطرناک هفتم! + عکس

دانشمندان و پژوهش‏گرانی که به تازگی با کمک آخرین عکس‏های ماهواره‏ ای این منطقه را اندازه ‏گیری کرده‏ اند، از آن به عنوان «قارۀ هفتم» یاد می‏کنند. در میان آب‏ های نیلگون اقیانوس آرام در منطقه‏ ای میان جزایر هاوایی و سواحل آمریکای شمالی، بزرگ‏ترین مجموعۀ زبالۀ جهان شناور است. مجموعه‏ ای که با افزایش تولید زباله توسط انسان و پراکنده کردن آن در طبیعت و خصوصاً در مناطق ساحلی و اقیانوس‏ها، روز به روز بزرگ‏تر می‏شود. مجموعه‏ ای که متشکل از زباله‏ های پلاستیکی، اعم از بطری‏های پلاستیکی، کیسه ‏های پلاستیکی و… است؛ که اکنون به حدی بزرگ شده است که دانشمندان و پژوهش‏گرانی که به تازگی با کمک آخرین عکس‏های ماهواره‏ ای آن را اندازه ‏گیری کرده‏ اند، از آن به عنوان "قارۀ هفتم" یاد می‏کنند. این مجموعه زبالۀ پلاستیکی شناور در آب‏های اقیانوس آرام، به طور اتفاقی در سال 1997 توسط چارلز مور، پژوهش‏گر محیط زیست و دریانورد اسکاتلندی کشف شد. ولی طی 15 سال اخیر، با وجود هشدارهای پیاپی وی و خصوصاً فعالان دفاع از محیط زیست سازمان "گرین پیس. Greenpeace" ، نه تنها برای مقابله با این پدیده آلاینده اقدامی نشده است، بلکه به دلیل افزایش تولید فراورده ‏های پلاستیکی و رها کردن زباله‏ های پلاستیکی در طبیعت و در اقیانوس‏ها، مساحت "قارۀ هفتم" در حال حاضر به اندازه‏ی یک‏سوم ایالات متحدۀ آمریکا و یا به عبارت دیگر، یک‏ سوم قارۀ اروپا افزایش یافته است. بنا به نتایج تحقیقات پژوهش‏گران "بنیاد تحقیقات دریایی آلگالیتا" ، یکی از معتبرترین مؤسسات فعال در این زمینه، از حدود نیم قرن پیش زباله‏ های پلاستیکی و شناور در اقیانوس آرام، در منطقه‏ ای میان سواحل کالیفرنیا و سواحل هاوایی، به دلیل وجود نوعی گرداب طبیعی در این نواحی جمع شده‏ اند. این منطقه از یک سو به دلیل این‏که محل عبور و مرور کشتی ‏های بارکشی و نفت‏ کشی نیست و از سوی دیگر به دلیل دوری سواحل، مکانی تفریحی به حساب نمی‏ آید، سال‏ها از چشم ناظران پنهان بوده و بدین ترتیب مجموعۀ زباله‏ ها روز به روز بزرگ‏تر شده ‏اند. اکنون مساحت "قارۀ هفتم" بالغ بر سه و نیم میلیون کیلومتر مربع اندازه‏ گیری شده است. یعنی به‏‏ طور مثال، شش برابر مساحت کشور فرانسه و بیش از 5.3 میلیون تن زبالۀ پلاستیکی، آن را تشکیل می ‏دهد و در اکثر این مجموعه، عمق زباله ‏های قارۀ هفتم به بیش از 30 متر در اعماق اقیانوس آرام محاسبه شده است.   بنا به آخرین آمار و ارقام منتشر شده توسط گرین‏ پیس Greenpeace، سالانه بیش از 100 میلیون تن فراوردۀ پلاستیکی تولید می‏شود که از این میزان، 10درصد فرآورده‏ ها که پس از مصرف به زباله تبدیل می‏شوند، به اقیانوس‏‏ ها ریخته می‏شوند؛ یعنی 10میلیون تن پلاستیک در سال. که بازهم در این میان، 70درصد زباله ‏های پلاستیکی به اعماق اقیانوس‏ ها می‏روند، ولی 30درصد باقی‏مانده در سطح آب شناور می‏ماند؛ یعنی سه میلیون تن زبالۀ پلاستیکی در سال، اعم بطری، کیسه و غیره... خطر بزرگ فراورده ‏های پلاستیکی این است که مدت زمان لازمه برای از بین رفتن طبیعی آن‏ها بین 500 تا 1000 سال به‏ طول می‏ انجامد و تنها در چند سال اخیر، تمهیدات مختلفی در کشورهای صنعتی و پیشرفتۀ جهان برای مقابله با این معضل اتخاذ گردیده است. مثلاً تولید پلاستیک‏ هایی که به ‏طور طبیعی در مدت زمان کمی و بدون آسیب رساندن به محیط زیست، خود به خود تخریب می‏شوند و یا توقف توزیع کیسه‏ های پلاستیکی در فروشگاه‏ ها و تشویق مشتریان به استفاده از کیسه‏ های بزرگی که بارها قابل استفاده باشند. بنا به اظهارات پژوهش‏گران امریکایی انستیتوی اقیانوس ‏شناسی "اسکریبپس. scripps"، در میان نمونه‏ برداری‏ های مختلف انجام گرفته، برخی زباله ‏های پلاستیکی یافت شده 50 سال پیش تولید شده‏ اند؛ و اما مشکل دیگر این است که این پلاستیک‏ ها به مرور زمان متلاشی می‏شوند، ولی در ساختار مولکولی آن‏ها تفاوتی ایجاد نمی‏شود و در نتیجه نوعی مادۀ شن ‏مانند به وجود می‏ آید که برای بسیاری از آبزیان و پرندگانی که زیست‏گاه‏شان در این نواحی است، به عنوان غذا تلقی می‏شود.   بدین ترتیب، بنا به آمار و ارقام منتشر شده توسط گرین‏پیس. Greenpeace، سالانه یک میلیون پرنده و نزدیک به 100هزار پستاندار آبزی در اثر استعمال آلاینده‏ های پلاستیکی، جان خود را از دست می ‏دهند و اکنون 267 نوع آبزی به دلیل مجاورت با قارۀ هفتم، در خطر انقراض قرار دارند. خطر جدی دیگر این است که این مولکول ‏های پلاستیکی وارد معدۀ آبزیان و پرندگان شده، هضم نمی شوند و مانند اسفنجی عمل می‏کنند که سموم مختلف را جذب خود کرده و جمع‏ آوری می‏کنند. در نتیجه، در بدن بسیاری از ماهی‏های این مناطق که مورد آزمایش قرار گرفته‏ اند، میزان سموم میلیون‏ ها بار بیشتر از حد نصاب عادی محاسبه شده است. در نتیجه، این آلاینده‏ ها می‏توانند از این طریق وارد چرخۀ غذایی انسان بشوند. به‏ طور مثال، پژوهش‏گران اتحادیۀ کانادایی تحقیقات جانوری یک‏صد پرندۀ مهاجری را مورد آزمایش قرار داده‏ اند که مسیر مهاجرت‏شان بر فراز همین قارۀ هفتم است. آپژوهشگران در معده و دیگر اجزاء سیستم گوارشی آن‏ها بیش از 230 تکۀ پلاستیکی پیدا کرده‏ اند که در این میان، تنها 2درصد این پلاستیک‏ها صنعتی بوده و 98درصد این آلاینده‏ های پلاستیکی از زباله ‏های خانگی تولید شده ‏اند. به‏ طور مثال درِ بطری، چسب زخم، پلاستیک‏های نرم مانند کائوچو و یا قوطی‏ های پلاستیکی. اما فاجعۀ سونامی ژاپن در سال 2011 نیز سبب شد میلیون‏ها شیء بزرگ و کوچک که از شهرهای ساحلی ژاپن در اقیانوس پراکنده شده، به دلیل فرایند گرداب طبیعی در میان اقیانوس آرام، یعنی همان گردابی که سبب تشکیل مجموعۀ غول‏پیکر زباله ‏های پلاستیکی شده است، قارۀ هفتم را بزرگ‏تر کند. حال به ابتکار مشترک چند سازمان و نهاد غیردولتی فعال در زمینۀ حفاظت از محیط زیست فرانسوی، قرار است به زودی گروهی پژوهش‏گر و متخصص محیط‏ زیست و اقیانوس‏ شناس با یک کشتی بادبانی ساخته شده در سال 1938، به شناسایی قارۀ هفتم بروند. به گزارش رادیو فرانسه، هدف این دانشمندان تحقیق دقیق‏تر و خصوصاً شناساندن خطر بسیار بزرگ توسعۀ این معضل برای تعادل زیست‏ محیطی کل اقیانوس‏ها و در نتیجه کرۀ زمین است. البته بسیاری از همین فعالان تأکید دارند که به دلیل عظمت کنونی این مجموعه و هزینۀ سرسام‏ آور لازمه برای پاک‏سازی آن، تنها کاری که می‏توان برای مقابله با بزرگ‏تر شدن آن کرد، این است که از مصرف و تولید بی‏رویۀ پلاستیک خودداری کنیم. زباله‏ های پلاستیکی صنعتی و خصوصاً خانگی را در چرخۀ بازسازی قرار دهیم و هریک از شهروندان کرۀ زمین با رفتار مسئولانه و حافظ محیط زیست، بتوانیم گامی در جهت جلوگیری از رشد و توسعۀ روزافزون قارۀ هفتم برداریم.   برگرفته از سایت ایران حال

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: