دنباله فاین دنباله دار بود که «شیاپارلی» با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سویفت ـ تاتل منشأ بارش شهابیبرساووشی است. این اولین بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسید. هر سال در شامگاه 21 و 22 مرداد، زمین از مرکز توده ذرات برجامانده از دنباله دار سویفت ـ تاتل عبور می کند و آسمان زمین با شهاب باران برساووشی نورباران می شود. برای تماشای زیباترین شهاب باران سال آماده شوید. به گزارش خبرآنلاین، وقتی ذرات گرد وغبار سرگردان در فضای بین سیارات وارد جو زمین می شوند، در اثر سرعت بالا و اصطکاک شدید به وجود آمده می سوزند و به صورت شهاب دیده می شوند. در آسمانی صاف و تاریک ممکن است در هر ساعت چند شهاب مشاهده کنید که در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو می شوند. اما در شب های خاصیاز سال، تعداد شهاب ها به یک باره زیاد می شود که به این پدیده «بارش شهابی یا شهاب باران» (Meteor shower) گفتهمی شود. بارش های شهابی در اثر ورود تودهای از ذرات به جو زمین به وجود می آیند. این ذرات با سرعت های زیاد (چند دهکیلومتر بر ثانیه) و تقریبا موازی یکدیگر وارد جو می شوند؛ در نتیجه از دید ناظر زمینی به نظر می آید که همه شهاب ها از یک نقطه آسمان خارج می شوند که به این نقطه کانون بارش گفته می شود. کانون بارش در هر صورت فلکی باشد،بارش شهابی به نام آن صورت فلکی خوانده می شود. منشأ بسیاریاز بارش های شهابی،دنباله دارها هستند. این صخره های یخی با حرکت خود ذرات ریزی به جا می گذارند و با نزدیک شدن دنباله دار به خورشید، تعداد ذراتبه جا مانده نیز افزایش می یابد. بنابراین مداردنباله دار مملو از ذراتی می شود که با همان سرعت دنباله دار و تقریبا در همان مدار به دور خورشید گردش می کنند. به دلیل حرکت متناوب زمین به دور خورشید، سیاره ما درزمان مشخصی از سال به نزدیکی مدار دنباله دار می رسد و با برخورد به این ذرات، بارش شهابی رخ می دهد. تاریخچه بارش شهابی برساووشی یکی از معروف ترین بارشهای شهابی سالیانه است که 27 تیرماه هر سال همزمان بابرخورد زمین با توده ذرات فعال می شود وتعداد شهاب های آن به تدریج افزایش می یابد تا در حوالی 22 مرداد به اوج خود می رسد. در این هنگام زیر آسمان تاریک می توان شاهد 40 تا60 شهاب در ساعت بود. پس از آن تعداد شهابها به تدریج کاهش می یابد تا اینکه در 3 شهریور با خروج زمین از محدوده مدارذرات، فعالیت آن به پایان می رسد. نخستین گزارش های رصد این بارش به بیش از 2هزار سال پیشبر می گردد که در شرق دور (چین، ژاپن و...) ثبت شده است. دنباله دار منشأ بارش برساووشی دنباله دار سویفت ـ تاتل است که در سال 1862/1241 توسط لوییس سویفت از نیویورک و هورس تاتل ازرصدخانه هاروارد کشف شد. چند سال پس از کشف این دنباله دار بود که «شیاپارلی» با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سویفت ـ تاتل منشأ بارش شهابی برساووشی است. این اولین بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسید. افزایش فعالیت بارش برساووشی در سال های63-1861 تاییدکننده این مطلب بود. دوره تناوب دنباله دار سویفتـ تاتل حدود 130 سال است و آخرین بار در اوایل دهه 1990/1370 به حضیض خود رسید و این عامل باعث شد کهدر سال های 1991/1370 و 1992 / 1371 تعداد شهابهای قابل مشاهدهآن افزایش یابد. اما در سال های بعد بارش برساووشی به فعالیت معمول خود ادامه داد تا این که همانطور که انتظار می رفت در سال2004 / 1383 مجدداً چشمگیر شد. اما در سال های اخیر بارش شهابی ظهوری معمولی داشته و باید منتظر افزایش فعالیت آن در سال 2028/1407 بمانیم. امسال چه خبر؟ امسال اوج بارش شهابی برساووشی در بعدازظهر یکشنبه 22 مرداد 1391 پیش بینی شده است. اوج بارش چندین ساعتطول می کشد و رصدگران میتوانند در همان شب برای رصد اقدام کنند. کانون بارش در ساعت 10 شباز سمت شمال شرق طلوع می کند و تا صبح در بالای افق قرار خواهد داشت. در این زمانهنوز ماه طلوع نکرده و می توانید رصد را بعد از ساعت 11 شب شروع کنید. اگر رصدگاه شما دارای افق شرقی باز و تاریکی باشد، می توانید در هر ساعت بیش از 20 شهاب مشاهده کنید. ماه در حوالی ساعت 2 بامداد 23 مرداد طلوع می کند و با روشن کردن آسمان، رویت شهاب ها را مشکل تر می کند. در هنگام سحر ارتفاع کانون بارش به حدود 60 درجه می رسد و شهاب ها پهنه آسمان رادر می نوردند. فعالیت بارش شهابی برساووشی در سال 2011/ 1390 رصد و ثبت بارش شهابی اخترشناسان بارش های شهابی را با روش های مختلفی همچون رصد مرئی، رادیویی، تصویربرداری ویدئویی و حتی با تلسکوپ (در برخی از بارش های کم شمار) بررسی می کنند. با این روش ها تاکنون بیش از 50 بارش شهابی بررسی شده است. یکی از رایج ترین و کم هزینه ترین روش ها، رصد مرئی است، یعنی تماشای مستقیم شهاب ها که به یکی از علاقه مندی های اصلی منجمان آماتور امروز تبدیل شده است. بررسی بارش های شهابی از اوایل قرن نوزدهم میلادی و به ویژه پس از ظهور باشکوه بارش شهابی اسدی در سال 1833 / 1212 جنبه علمی به خود گرفت و در دو قرن گذشته نتایج رصدهای آن در مجلات مختلفی به چاپ رسیده است. اما چه کارهای علمی در مورد بارش شهابی انجام می شود؟ همان طور که اشاره شد، بارش های شهابی معلول ذراتی هستند که وارد جوّ زمین می شوند و معمولاٌ به جا مانده از دنباله دارها هستند. بنابراین با مطالعه جنس این ذرات می توان در مورد دنباله دارها اطلاعاتی بدست آورد..

نظرات شما عزیزان: