در ابتدا امریکا و شوروی در صدد بودند تا با به کارگیری از رآکتور های هسته ای در سفینه های فضایی برنامه ی سفر به مریخ را شروع کنند. در ابتدا این برنامه بسیار ساده به نظر می رسید زیرا هر دو کشور می پنداشتند که با ساختن رآکتور اتمی با برودت هیدروژنی سفر به مریخ بسیار ساده خواهد شد.امریکایی ها بسیار سریع اولین مدل از راکتور را برای سفینه ی فضایی در سال 1959به آزمایش گذاشتند.این راکتور نام گرفت.این آزمایش ها نشان داد که رآکتور را می توان برای سوزاندن هیدروژن به کارگرفت.اما ساخت این راکتور برای دما های بالا مناسب نبود.بنابراین ساخت رآکتور مناسب پیچیده تر شد.

شوروی وزن موتور سفینه ی فضایی را حدود 14 تن بر آورد کرد و به کارگیری از موشک پروتون براین حمل موتور 14 تنی بسیار مناسب بود.یکی از تفاوت های اصلی شوروی با امریکا (در طرح موتور های با رآکتورهسته ای)این بود که طراحی موتور به سبک امریکایی نا همگن بود.در طراحی موتور به روش همگن سوخت هسته ای و کند کننده یا مدراتور(وسایلی که در راکتور ها نوترون های سریع را کند می کنند.) به صورت یکنواخت توزیع شده اند.در طراحی موتور به روش همگن کند کننده در دماهای بسیار پایین کار می کند .شوروی در برنامه ی خود طراحی موتور را به روش همگن در نظر گرفت.

سوخت مورد استفاده

ترکیبی از کربور اورانیوم و تنگستن برای سوخت سفینه ی فضایی در نظر گرفته شد.در دماهای بالا کریستال های کربور تنگستن سبب استحکام سوخت می شدند.شوروی دو مدل برای موتور های راکتور های هسته ای طراحی کرد.یکی از این مدل ها به نام EVG نام گذاری شد اینگونه موتور هسته ای می تواند به صورت پی در پی تا دو ساعت کار کند.به کار گیری از این موتور سبب می شود تا شرایط کار روی سوخت هسته ای بررسی شود.در آن زمان در اطراف مسکو از توربو پمپ ها استفاده می کردند.با به کارگیری از این دستگاه ها و راکتور ها موتور های راکتور آماده می شدند.

پرواز ها

تا نزدیکی اواسط دهه ی 1980 آزمایش راکتور ها ادامه پیدا کرد و در امریکا نیز توان موتور های راکتور افزایش یافت.در سال 1985 راکتور مدل 11B91-IR-100 آماده ی اولین پرواز فضایی خود بود اما برای این کار نیاز به بلوک های افزایش دهنده ی سرعت بود این پروژه به هیچ یک از شرکت های فضایی شوروی سفارش نشد و همچنین به دلایل بسیار دیگر این پرواز انجام نشد. در سال 1988 پروژه موتور های الکترو راکتور متوقف شد و چندی بعد در سال 1990 ایده ی ویتالی میخایلویچ ایولف در استفاده از موتور های الکترو راکتور در شوروی به کلی فراموش شد.