هیچ کس دوست ندارد با فردی رابطه داشته باشد که مدام دچار عصبانیت و خشم شده وباعث آزرده خاطر شدن اطرافیان میشودو این نکته که هر فردی در زندگی خود عصبانی میشود و نمیتوان گفت که من تا به حال درزندگی عصبانی شدم کاملاً ملموس ودرست است اما اگر آن فرد نحوه کنترل خشم خودرا نیاموزد باعث از بین رفتن روابطش با اطرافیان شده وبه نوعی زندگی خود را تباه ساخته است حال اگر این فرد ازدواج نیز کرده باشد کارش بسیار سخت تر خواهد بود.

زمانی که فردی عصبانی میشود و کنترل خود رااز دست میدهد، میزان عصبانیت و خشم او ارتباط مستقیم باشخصیت ونوع تربیت وی دارد. وی میتواند درهنگام عصبانیت پرخاشگر، سرکش، بی دقت ویا حساس وشکننده باشد وتمامی این خصلت ها ازنوع تربیت وذات شکل گرفته درآنان نشأت می گیرد. حال باید به این نکته مهم اشاره کنیم که وقتی فرزند شما عصبانی میشود ویا بدلیل عصبانیت شروع به پرخاشگری میکند باید با پی بردن به ضعف رفتاری کودک خود این نقص را برطرف نمایید به عنوان مثال زمان عصبانیت کودکان شما دربرابر مسئله ای که دیگر کودکان هم سن و سال آنها دربرابر همان مسئله عصبانی نمیشوند نشان دهنده ضعف در کودک شما است وباید زمان بیشتری را برای یاد دادن رفتاری بهتر در قبال آن مسئله به فرزندتان صرف کنید.

هنگامی که کودک شما در سن رشد قرار داشته و دارد موارد جدیدی را تجربه می کند و به نوعی هم رشد فیزیکی و هم رشد اجتماعی را تجربه می کند، می تواند مستعد عصبانیت و رفتار خشونت آمیز بوده تا حدی که کنترل خود را از دست داده و شروع به ناسزا گویی کند. در این میان تفاوت های جنسیتی و رفتار متفاوت دختران و پسران در ابراز احساسات کار را برای کنترل عصبانیت در کودکان سخت تر می کند. از آنجایی که پسرها عصبانیت خود را بسیار راحت تر نشان داده و خود را تخلیه می کنند بایدبرای کنترل آنان رفتار های خاصی را فرا گرفت اما در کل کودکان در هر دو جنس نیاز دارند تا روشهای کنترل خشم را بیاموزند.